4 juli 2018
Hallo beste thuisblijvers.
We zijn al weer een paar dagen onderweg en op een klein gezellig campinkje in zuid Frankrijk beland. Voertaal is Frans-Duits-Vlaams en dus af en toe verwarrend. Gisteravond hebben we het Belgisch voetbalteam zien winnen. Een Frans jochie, Ryan heet hij, ging bij ieder doelpunt uit zijn dak . Hij had een duidelijke voorkeur.
Een paar dagen tevoren wandelden we in de stad Troyes op zoek naar een eettent. Op dat moment speelde Frankrijk tegen Argentinien in veel cafe's werd deze wedstrijd bekeken. We konden toen op het gejuich de match volgen.Nog wat over de route hier naar toe. De laatste paar uur zijn we binnendoor gereden. Geen autoweg dus en lekker rustig. We lieten ons maar sturen door de Tom-Tom. Hele mooie wegen, maar ook hele smalle bergwegen werden we op getrakteerd. En op het smalste stuk van de weg gebeurde het. Een tegenligger. Dat was zweten om elkaar te passeren. Wij wat richting afgrond, de ander kroop tegen de bergwand aan. Nog een keer passen, weer een een paar cm richting afgrond. Spiegels inklappen en met een paar centimeter ruimte lukte het uiteindelijk. Niet echt leuk voor het goede reisgevoel wel voor de stuurkunst.
Op de camping hebben we Duitse buren. Sinds ik met Jan in Duitsland heb gefietst is mijn affiniteit met de Duitsers sterk gegroeid. Aardige lui zijn het en bij het intreden van de duisternis gaat rondom hun tent de feestverlichting aan . Een reeks lampionnen en 2 snoeren kerstboom verlichting om de scheerlijnen geven ons dan een kermis- kerst gevoel. Bovendien is de weg naar onze caravan duidelijk.Standaard hier op deze camping is mijn dagelijkse fietstochtje. Al jaren rijd ik met een Belgische fietsmaat. Mopperend over zijn conditie en de muggen, die er al of niet zijn. Hij is Franstalig en door hem beheers ik al vloeken en het gebruik ervan in bepaalde situaties .
Groet Jos Diephuis en volgende week meer
Verstuurd vanaf mijn iPad=